Gedreven door nieuwe politiek en een bedreigd milieu verandert de visie vanuit de samenleving op mobiliteit snel. Daarbij krijgen tegengestelde meningen daarover steeds scherpere contouren. Dat gaat zelfs zo ver dat bepaalde groeperingen een collectief schuldgevoel wordt aangepraat wanneer hun mening en gedrag afwijken van die van anderen. Die polarisering, zonder ruimte voor compromis of zelfs maar het minste wederzijdse begrip, verstoort de samenleving en de vrije mobiliteit in het bijzonder.
Hierover maakt de KNAC zich echt zorgen, zeker in relatie tot de matige ontwikkeling van andere vormen van vervoer. Want met al het streven naar duurzaamheid blijft het groeiende vliegverkeer buitenproportioneel achter als het gaat om verduurzaming. Helaas is de trein ook nog een weinig serieus alternatief voor de automobilist, doordat het (internationaal) spoorwegnetwerk decennia achterop ligt bij de hedendaagse vervoerbehoeften. En of de nieuwe, snelle elektrische fietsen een bijdrage leveren aan meer lichaamsbeweging en aan een veilige mobiliteit kan eveneens worden betwijfeld.
Met al deze factoren in het achterhoofd prevaleert bij ons, als overtuigde automobilisten, uiteindelijk toch een groeiend positief sentiment over de auto. Deze biedt een veelzijdige bewegingsvrijheid en bovendien blijft de auto-industrie – deels opgelegd en deels uit eigen beweging – verregaand verduurzamen en verschonen. De mogelijkheid te kunnen gaan en staan waar je wilt, dichtbij of ver weg, op elk tijdstip van de dag en alleen of in gezelschap: automobilisme geeft de mens nog steeds de hoogste vorm van bewegingsvrijheid. Voor dagelijks vervoer of recreatie, al dan niet met een sportieve, knusse tweepersoons cabriolet, een oude Eend, dan wel een riant ruime SUV: telkens kunnen we zelf kiezen hoe wij die bewegingsvrijheid willen benutten.
Bewust en zonder schuldgevoel. Goede reis!
Wouter Kolff
Voorzitter
