Wanneer u een verzekering heeft voor uw dagelijkse auto weet u het: schadevrij gereden jaren zijn goud waard. Rijdt u een jaar schadevrij, dan klimt u op de zogenaamde bonus/malusladder en kan de no-claim korting oplopen tot misschien wel 75 of 80 procent. Zo’n schadevrij gereden jaar kan zomaar een paar honderd euro korting op de premie van de verzekering opleveren.
Bij één auto in een gezin worden het kenteken en de verzekering meestal op naam van dezelfde persoon gezet. Voor het gemak noemen we deze partner A. Je kunt een autoverzekering niet op twee namen (verzekeringnemers) afsluiten. Partner A is dus de pineut als partner B, die ook in de auto rijdt, een schade maakt: partner A raakt dan schadevrije jaren kwijt. En mocht de relatie op de klippen lopen en partner B koopt dan zelf een auto die verzekerd moet worden, dan is er formeel nog geen sprake van schadevrije jaren en dus een hoge premie, omdat de vorige polis op naam van de ex-partner stond.
Recent stapte zo’n ‘partner B’ zelfs naar de rechter, om bij de verzekeraar van partner A af te dwingen dat alle schadevrije jaren eerlijk over A en B werden verdeeld. Ze waren immers in gemeenschap van goederen getrouwd. De rechter oordeelde echter dat de schadevrije jaren van partner A geen onderdeel waren van de gemeenschap van goederen. Partner A behield alle opgebouwde schadevrije jaren en hoefde ook geen vergoeding aan B te betalen omdat die nu met een hogere premie werd opgescheept.
Schadevrije jaren zijn geen onderdeel van de gemeenschap van goederen, omdat het niet om een vermogensrecht gaat. En een kenmerk van een vermogensrecht is dat deze zelfstandig overdraagbaar moet zijn aan een partner. Maar schadevrije jaren zijn alléén overdraagbaar via de verzekeraar. En dat is dus niet zelfstandig. Overigens is het bij de meeste verzekeraars wel mogelijk om schadevrije jaren van de ene partner aan de andere partner over te dragen, maar dan moeten ze daar beiden schriftelijk mee akkoord gaan.
Het fenomeen ‘schadevrije jaren’ houdt ook Brussel bezig. De Europese Commissie wil via een richtlijn verplichten dat u als verzekerde uw opgebouwde schadevrije jaren kan meenemen als u van de ene naar de andere lidstaat zou verhuizen en dat de schadevrije jaren vijf jaar geldig blijven. Daardoor blijft de premiekorting die u in een EU-land hebt opgebouwd behouden als u naar een andere lidstaat verhuist. Momenteel is dat nog niet in alle EU-landen mogelijk, maar wie weet.
Overigens gaan de verzekeraars die zijn aan- gesloten bij het Verbond van Verzekeraars per 1 januari aanstaande verbeteringen doorvoeren met betrekking tot schadevrije jaren. Zo kunnen vanaf die datum de schadevrije jaren van een verzekeringnemer die komt te overlijden worden overgenomen door een achterblijvende partner, mits woonachtig op hetzelfde adres en in het bezit van een rijbewijs. Veel verzekeraars werkten hier al aan mee, maar officieel was hierover nog niets afgesproken. Verder kunnen de opgebouwde schadevrije jaren bij een echtscheiding of ontbinding van een geregistreerd partnerschap worden gesplitst. Degene op wiens naam de schadevrije jaren staan (meestal de verzekeringnemer) bepaalt de verdeelsleutel en moet een getekende afstandsverklaring aanleveren bij de verzekeraar. Ook worden de schadevrije jaren die in een ander EU-land zijn opgebouwd nu opgevoerd in een centrale database (Roy-data). En de (ex-)leaserijders die een verklaring van hun leasemaatschappij hebben, kunnen deze laten vastleggen in de centrale database, zodat deze door een verzekeraar kunnen worden opgevraagd en gebruikt.
Kees de Regt
Manager Verzekeringen
